Geneza obrazu wiąże się z objawieniem, jakie miała św. siostra Faustyna Kowalska w celi płockiego klasztoru 22 lutego 1931r. Zanotowała ona w Dzienniczku: Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady (...) Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: "Jezu, ufam Tobie" (Dz. 47).

Obraz przedstawia Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, który za cenę swej męki przynosi człowiekowi pokój i zbawienie przez odpuszczenie grzechów oraz wszelkie łaski i dary. Charakterystyczne dla tego obrazu są dwa promienie: czerwony i blady. Pan Jezus zapytany o ich znaczenie wyjaśnił: Te dwa promienie oznaczają krew i wodę; blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz (Dz. 299). Promienie oznaczają więc przede wszystkim sakramenty święte.

Odpowiedzią na te dary Miłosierdzia Bożego ma być postawa ufności, stąd w podpisie obrazu są umieszczone słowa: Jezu, ufam Tobie. Jego kult polega na ufnej modlitwie połączonej z uczynkami miłosierdzia wobec bliźnich.

Do tak rozumianej czci obrazu Pan Jezus przywiązał szczególne obietnice. Jezus obiecał: Dusza, która czcić będzie ten obraz nie zginie (Dz. 48). Przyrzekł także czcicielom duże postępy na drodze do doskonałości chrześcijańskiej, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi duszy oraz łaskę szczęśliwej śmierci.

Pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego został namalowany w Wilnie w 1934r. w pracowni Eugeniusza Kazimirowskiego pod bezpośrednim kierunkiem siostry Faustyny. Nie spodobał się wizjonerce, bo nie odpowiadał pięknu Jezusa. Uświadomiła sobie, że żaden malarz nie potrafi namalować Zbawiciela takim, jakim Go zobaczyła. Pan odpowiedział jej: Nie w piękności farby ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce mojej. Obraz został wystawiony do publicznej czci po raz pierwszy w sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej Bramie w pierwszą niedzielę po Wielkanocy 1935r. Dzisiaj odbiera on cześć w kościele Ducha Świętego w Wilnie.

Od tamtego czasu powstawało wiele wersji wizerunku. Obraz z Łagiewnik jest najbardziej znaną. Namalował go w 1944r. Adolf Hyła jako wotum za ocalenie rodziny z wypadków wojennych. Obraz umieszczony w bocznym ołtarzu naszego kościoła to właśnie wierna kopia obrazu Hyły, wykonana przez malarza Janusza Antosza. Obraz ten, sprowadzony z Krakowa-Łagiewnik, ufundowany przez dobrodziejkę, został poświęcony w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, 15 czerwca 2007r.