Przy kościele św. Jerzego chór zaczął się tworzyć w 1945r. Dyrygentem był organista Franciszek Freitag. Próby odbywały się w zakrystii i na chórze kościelnym, a zimą - w okresie mrozów - w sali Milicji Morskiej przy ul. Grunwaldzkiej w Sopocie. Początkowo chór liczył do 30 osób, ale już na Boże Narodzenie 1945r. wystąpił uroczyście w czasie Pasterki.

W latach następnych liczba śpiewaków szybko wzrastała, chór rozwijał się sprężyście, miał swój zarząd, werbowano nowych członków, organizowano spotkania towarzyskie, loterie fantowe, a nawet wieczorki taneczne. Działalność chóru, szczególnie w pierwszych latach powojennych, miała ogromne znaczenie. Cementowała ludzi z różnych stron Polski osiadłych na Wybrzeżu, łączyła w jedno, tworzyła prężną rodzinę śpiewaczą, budziła umiłowanie pieśni polskiej, religijnej. Była to piękna działalność patriotyczna. Szybko chór urósł do 70 osób.

Od samego początku szczególnie troskliwym opiekunem chóru był ks. proboszcz Paweł Matulewicz, repatriant z Wilna. Uczestnicząc w zebraniach i wszystkich uroczystościach chóru zachęcał, werbował nowych miłośników śpiewu.

Podobny, samodzielny chór już od pierwszych miesięcy po wojnie organizował się przy kościele Matki Bożej Gwiazdy Morza. We wspomnieniach najstarszych chórzystów pozostały te spotkania, kiedy śpiewali polskie pieśni religijne pod kierunkiem niewidomego organisty niemieckiego. Następnym organistą został prof. Józef Żukowski, a po nim na długie lata - aż do śmierci - mgr Tadeusz Jakubowski.

W połowie 1950r. na skutek odgórnych decyzji komunistycznych rozwiązano chór przy kościele Gwiazdy Morza. Większość chórzystów przeszła do chóru przy kościele św. Jerzego tworząc zjednoczony chór. Nazwano go imieniem św. Cecylii - patronki śpiewu kościelnego. Próby i ćwiczenia zjednoczonego chóru odbywały się pod kierunkiem obu dyrygentów: Tadeusza Jakubowskiego i Franciszka Freitaga. Chór rozwijał się bardzo dobrze i pięknie. Wśród zespołu były jednostki o bardzo silnych głosach operowych. Odbywały się koncerty z różnych okazji, zarówno w swoich parafiach, w diecezji, jak i poza jej obrębem. Po paru latach dalszej działalności chóru zaczął się okres największego rozkwitu. Liczba osób dochodziła do 80. Chór osiągnął wysoki poziom. Śpiewał w Wielkiej Mszy Haydna z towarzystwem orkiestry symfonicznej, organów i solistów (1957). Brał udział w każdej większej uroczystości naszej diecezji. Uczestniczył w powtórnym poświęceniu (po odbudowaniu) Kościoła Mariackiego w Gdańsku. W czasie Millennium 1966r. był trzonem uroczystości w Bazylice Mariackiej. W okresie Bożego Ciała chór uświetniał procesję.

Okres rozkwitu chóru trwał do 1969r. Potem nastąpił regres. Część wybitnych głosów odeszła do chóru operowego, część zrezygnowała z powodów osobistych i rodzinnych. Część odchodziła do Pana po nagrodę wieczną. W 1973r. tragicznie zginął w Tatrach członek zespołu ks. Ryszard Rudziński.

Niemniej jednak chór osłabiony liczebnie nadal aktywnie pracował i uświetniał wszystkie ważniejsze uroczystości. Nieocenioną rolę w konsolidacji zespołu odegrała Pani Prezes mgr Kinga Kosnowska, była solistka opery. Była osobą, która jednoczyła chór z wyrozumiałością, delikatnością i sprawiedliwie. Jej przedwczesna śmierć w 1994r. pozostawiła członków chóru w wielkiej żałobie. Jej brak chór odczuwa po dzień dzisiejszy.

Pamięć należy się również długoletniemu dyrygentowi, prof. Zdzisławowi Bytnarowi, dawnemu dyrygentowi i kierownikowi muzycznemu Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Był bardzo oddany chórowi. Pod jego dyrygenturą chór ponownie odzyskał wielką formę.

1 czerwca 2004r. z żalem chór żegnał swojego wieloletniego opiekuna ks. kanonika Pawła Matulewicza śpiewając na jego pogrzebie.